Marya Dekker, coördinator, oprichter en hoofd verzorging van de Stichting Zwerfkatten Havengebied IJmuiden, met één van de ex-zwervertjes die permanent bij haar wonen omdat ze te zwak zijn om buiten te overleven

dinsdag 26 juni 2012

Gezocht, met spoed (tijdelijk) thuis poezenzusters ...

26 - 06 - 2012;

We zoeken met spoed een tijdelijk (of permanent) thuis voor twee lieve poezenzusjes van ongeveer 7 jaar. (Achteraf blijkt dat het om twee grote cyperse katers gaat die verschrikkelijk lief blijken!!)

Helaas zit onze noodopvang momenteel mutjevol, en gaan we ook nog eens op zeer kort termijn beginnen met verbouwen: verven, schutting bouwen om de extra lap grond, nieuwe vloer leggen etc. Daarnaast staan er nog wat vangacties gepland, en dat betreft zeer zieke zwerfkatten en kittens en die hebben voorrang op de andere gevallen. Vandaar deze oproep;

Heeft één van de lezers een plekje over voor deze twee oudere dames? Het mag tijdelijk zijn, of permanent, maar in ieder geval wel met spoed!
Waarom heeft dit zo'n haast?

Vandaag werden we gebeld door een meneer die zich geen raad meer wist. Hij had twee zwerfkatten opgevangen die al een hele poos verscholen in de bosschages zaten. De afgelopen tijd heeft hij vreselijk zijn best gedaan om de eigenaar te achterhalen. Met de nodige moeite kwam hij erachter dat het bazinnetje dement was en in een verpleeghuis is opgenomen. De katten zijn achtergelaten...
Waarom ze destijds niet zijn meegenomen door de lokale dierenambulance in de gemeente Hillegom, het is me een raadsel.

Toen meneer de beestjes eenmaal in huis had bleek dat ze erg weinig gewend waren en eigenlijk doodsbang zijn. Ze zoeken hun heil in de badkamer en hebben de overdekte kattenbak als veilig hol bestempeld. Met enig doorzettingsvermogen mag je de poezen aaien, en dan ineens ontplooien ze zich tot ware knuffels! Waarop ze vervolgens zelf van hun eigen gedrag schrikken en weer vliegensvlug de kattenbak in duiken... Het zijn lieve poezen, geheel niet agressief of verwilderd. Alleen maar bang...erg bang!

Op mijn vraag waarom hij de katten niet naar het plaatselijk asiel heeft gebracht antwoorde de man dat hij dit geen geschikte plek vond voor twee doodsbange katten. En eigenlijk moet ik dat beamen. Deze beestjes zijn het best af in een rustige omgeving, waar ze op hun eigen tempo op onderzoek kunnen. Waar ze af en toe geprikkeld worden om een stapje verder te gaan, maar wel in alle rust en vertrouwen. Waar begrip en liefde is... en vooral geen dwang. Dit zijn geen buitenkatten, ook geen groepskatten en ze moeten bij elkaar blijven. Zonder elkaar zijn ze helemaal hopeloos verloren.

Deze goedbedoelende meneer wilde de katjes dit alles bieden, ware het niet dat er meer speelt in zijn omgeving. Zaken die niets met de katten te maken hebben, maar waar zij wel de dupe van zijn. Burenruzies, meldingingen van dierenmishandeling omdat de beestjes in de badkamer zitten, roddel en achterklap. Voor het welzijn van deze twee poezendames is het gewoon het beste als ze zo snel mogelijk elders ondergebracht worden. Wie wil hen overstelpen met liefde en hen het vertrouwen in de mens terug geven? Al is het maar voor een paar maanden....  {foto's volgen}

Graag je reacties naar: kattenbabbels@yahoo.com of bel naar 06 20 50 48 75 (niet tussen 16 en 20 uur svp). Let op: door werkzaamheden werkt onze telefoon niet naar wens en kunnen we geen sms ontvangen. Wordt er niet opgenomen? Probeer het dan later nogmaals aub! Dit kan tot 1 juli a.s. duren.

maandag 25 juni 2012

Oproep voor Angel!!!!

Dit is een oproep voor Angel

Angel is de gulle geefster van een enorme stapel blikvoer,  zie pagina 4 van de nieuwste Kattenbabbels nr. 8. We hopen dat ze deze oproep leest:
Door een foutje in onze administratie zijn we je adres en telefoonnummer kwijt.  
Dom dom dom....
Angel bel of mail ons aub, dan kunnen we je alsnog de nieuwsbrief met je eigen verhaal en foto toesturen! En meteen een afspraak maken voor de voerronde waarvoor we je hebben uitrgenodigd. Mailen kan naar kattenbabbels@yahoo.com, of bel naar 06 20 50 48 75

zondag 24 juni 2012

Experiment: zelf downloaden van Kattenbabbels Nieuwsbrief nr 8

Beste volgers dit bericht is een experiment. In dit bericht staan linkjes waarmee jullie zelf de laatste nieuwsbrief: Kattenbabbels nr 8 kunnen bekijken en downloaden

 Als je op de link klikt dan opent de pagina. Wil je deze downloaden klik dan links boven op bestand, de een na onderste mogelijkheid is downloaden.  Met het stap terug of pijltje terug kom je weer op deze pagina.

 Hopelijk veel leesplezier en gemak.


Hieronder de linkjes:

Voor pagina 1:

https://docs.google.com/open?id=0B79ZGrCeeFkLNVB0c0xUNVhOS3c

Voor pagina 2:

https://docs.google.com/open?id=0B79ZGrCeeFkLdDlXUVE0M3VnYUk

Voor pagina 3:

https://docs.google.com/open?id=0B79ZGrCeeFkLX0JjbU1XOWgwZWM

Voor pagina 4:

https://docs.google.com/open?id=0B79ZGrCeeFkLTkJQS0o4eUZFdE0



We hopen dat jullie dit een goed idee vinden, laat het aan ons weten.
Het Kattenbabbels team.

donderdag 21 juni 2012

Mooie plaatjes ....

Donderdag, 21 - 06 - 2012;

Gewoon een paar mooie plaatjes die ik jullie wilde laten zien. Kun je het je voorstellen; ondanks al het harde werken in een 24-uursopvang, de korte nachten, én ondanks het permanente schoonmaken, en de eindeloze rij kattenbakken uitscheppen, je dan toch heel blij wordt als je dit ziet:


Foto boven > De rood / witte Bosse heeft een chronisch darmprobleem en is nauwelijks plaatsbaar. Hij heeft moeite om zijn ontlasting op te houden. Maar wat is hij lief. En wat is hij dol op de kleintjes! Hier ligt hij samen met de 8 weken oude Binnie, het kitten wat twee weken geleden in een park was achtergelaten ...
Misschien komt het door Bosse's eigen voorgeschiedenis, want bijna een jaar geleden was ook hij, samen met broertje Buddy en zus Bowien, als oud vuil in een doos op mijn stoep gezet... Net 6 weekjes oud en doodziek.
Foto onder > Bosse heeft het overleefd maar net als bij zijn broer Buddy, zijn de darmpjes kapot door ernstige ondervoeding, uitdroging en bloedarmoede. De vele lintwormen die ze bij zich hadden, hebben het laatste restje kapot gevreten...

Foto onder > Bowien was er het ergst aan toe, ze zweefde dagen tussen leven en dood ....

Foto onder > de kleine meid een jaar later: uitgegroeid tot een prachtige poes met een blauw en met een groen oog (odd-eyed). Bowien is een aparte, ze denkt dat ze een hond is en apporteert uren lang haar balletje. Buddy, Bosse en Bowien wonen permanent bij ons, omdat ze door hun medische problemen nauwelijks plaatsbaar zijn. Een hele aanslag op onze opname-capaciteit, want drie katten extra is best veel. Ze maken het echter helemaal goed met hun ongelofelijk lieve gedrag. Ook Bowien is dol op onze opvangkittens en helpt me met plezier om voor ze te zorgen ... Hier ligt kitten IJzerhart in haar pootjes te slapen.

Toonbeeld van rust en vertrouwen ...

Tussenstand 50% zomeractie ...

21 - 06 - 2012, donderdag:

Met het eind van de Zomeractie in zicht willen we alvast een tussenstand melden van de 50% actie.
De stand staat nu op 1530 euro! Daar komt dus nog de helft bovenop. Waarvoor ontzettend bedankt! Maar .... de actie loopt nog en je mag nog steeds een donatie overmaken die dan met de helft wordt verhoogd. Vermeld bij je bijdrage wel dat het om de Zomeractie of 50% actie gaat. Helaas wordt dit af en toe toch nog vergeten ....
                                                
De afgelopen dagen zijn we druk in de weer geweest met het schrijven van de nieuwste Kattenbabbels. De nieuwsbrief is na 18 uur eindelijk af (voornamelijk in de allervroegste ochtenduurtjes geschreven!) en de eerste exemplaren gaan vandaag de deur uit. Alle donateurs, vrienden en collega's waarvan wij het adres hebben (bijvoorbeeld via de afschriften) ontvangen hem automatisch. Mocht je de nieuwsbrief graag ontvangen maar heb je deze binnen een week nog niet op je deurmat gevonden, dan hebben we waarschijnlijk geen adres van je. Schrijf dan even een mailtje of waag er een telefoontje aan, en geef aan of je de nieuwsbrief per post of per mail zou willen krijgen....dan komt het dik in orde!

donderdag 14 juni 2012

Redders in nood (3)

13 - 06 - 2012, woensdag

Het is 21 uur 's avonds als we tijdens onze dagelijkse voerronde bij de groep zwerfkatten op de R......weg in IJmuiden aankomen. Ook deze havenkatten staan te wachten en worden van hun natje en droogje voorzien. Na de nodige bedank-kopjes togen we richting auto om snel naar huis te kunnen. Ook al houden we niet van voetbal, ook wij willen de wedstrijd Nederland - Duitsland niet missen, al ligt volgens ons de uitslag al vast. Maar toch ...
De haven van IJmuiden, industriegebied vol gevaren voor dieren ...
Terwijl ik naar onze ambulance loop, roept chauffeur Michél me terug. Hij staat aan de kant van de kade en wijst de diepte in. "Kijk, een kraai die vast zit in een vissersnet." Ik moet goed de afgrond in kijken om meters beneden me, op een drijvend werkdok, wat gefladder waar te kunnen nemen. Verrek, inderdaad. Er zit een kauw wanhopig te trekken aan een net, waar hij met 1 poot en 1 vleugel in verstrikt is geraakt. Ik kijk Michél aan en het voordeel van onze jarenlange samenwerking blijkt uit het feit dat we beiden, zonder dit uit te spreken, een plan van aanpak bedenken. Hoe gaan we dit doen?

Om op het werkponton te komen moet er iemand naar beneden, ruim vier meter langs een steile wand. We hebben geen ladder, en springen is geen optie. Het dok ligt op het deinende water en is nu eens 2 meter van de kant verwijderd, en dan ineens 50 centimeter. Bovendien staan er meerdere machines met gevaarlijk oogende uitsteeksels op het schip. Ik overweeg óm te lopen en via de oever het water in te gaan om dan zwemmend het dok te bereiken. Het is geen serieuze overweging. Het zeewater is ijskoud. Verder is er geen mens te zien en de zaak lijkt bij voorbaat hopeloos.

We besluiten de professionals te bellen. Dierenambulance Velsen zal vaker met dergelijke situaties te maken hebben gehad. Het duurt tergend lang voor we iemand te pakken krijgen, maar gelukkig is deze medewerker wel snel ter plaatse. Hij bekijkt hoofdschuddend het geheel. "Hier kan ik niets mee." De man blijkt medische beperkingen te hebben waardoor hij niet goed mobiel is, laat staan dat hij dit huzarenstukje kan uitvoeren. Ook hij ziet geen oplossing. Maar we weigeren weg te gaan en het dier aan zijn lot over te laten. Ik heb iets dergelijks eerder meegemaakt; een kauw die met zijn poot in een strop hing, ondersteboven, aan de dakrand van een 10 meter hoog gebouw. Ook toen was er niemand in de buurt en was er geen enkele mogelijkheid om het vermoeide beestje te bevrijden uit zijn benarde positie. Met pijn in mijn hart ben ik weggegaan om de volgende dag met afschuw te moeten constateren dat het dier inmiddels was doodgepikt door andere vogels.

Meestal zijn kauwen zeer schrander ...
Maar in nood komen soms onbevroede kwaliteiten in de mens naar boven, en ineens zie ik onze Michèl het slappe touw pakken waarmee het ponton is vastgebonden. Met grote ogen kijk ik toe hoe hij met gevaar voor eigen leven zijn benen over de kantwal slingert en aan de afdaling begint. Bedachtzaam en bijna geroutineerd (alsof hij dit dagelijks doet!) zet hij vastberaden zijn voeten neer op minuscule stukjes ijzer en steen die uit de kantwal steken. Ik durf nauwelijks te kijken en ben blij dat de medewerker van de dierenambulance nog in de buurt is. Stel dat Michèl wel uitglijd, dan krijg ik de 100 kilo zware man nooit uit het water in mijn eentje... Maar zover komt het gelukkig niet want binnen no-time staat Mies breed lachend op het dok. "Hé daar, heb je een schaar voor me?"

Het losknippen van de verwarde netten lijkt moeizaam te gaan. Deels komt dat doordat onze chauffeur niet gewend is om met vogels te werken en hij durft het angstige dier nauwelijks vast te pakken; bang als hij is om hem verder te beschadigen. Na enige tijd en een hoop gepik in zijn handen is de vogel bevrijd, maar het stuk net dat om zijn ene vleugel zit, laat zich zo niet verwijderen. Toch weet de vogel zich los te wrikken op het moment dat Michèl hem in een vuilniszak wil doen zodat we hem omhoog kunnen takelen. De wanhopige vogel maakt een noodsprong en beland met een plons in het water, nog steeds deels vleugellam. Met afgrijzen zien we hem kopje onder gaan. Hij kan zich niet drijvend houden en wordt met de stroom mee getrokken naar de boot ernaast. Nee hè?!

Ook nu toont Michèl zich onverschrokken en springt hij over de reling op het andere schip. Ondertussen ben ik op een holletje naar onze ambulance gerent om daar een lang schepnet te halen. Die gooi ik naar beneden waarmee Michèl nog net op tijd de drijfnatte kauw van de verdrinkingsdood kan redden. Hij reikt ons het net aan en dan zit de kauw eindelijk veilig in de Dierenambulance. De medewerker gaat hem naar de opvangpost brengen waar de vogel kan opdrogen en tot rust zal komen. Als ik de volgende ochtend opbel om te vragen of hij zijn avontuur heeft overleefd  krijg ik te horen dat ze hem inmiddels weer hebben vrijgelaten, nadat ze eerst alle net-resten hadden verwijderd. Wat een opluchting!


En ook onze Michèl heeft moe maar veilig de wal bereikt, waar hij een welverdiende knuffel van me kreeg. Wat een actie van een 52-jarige met ernstige hart- en longklachten.

Wat een held!




Redders in nood (2)

12 - 06 - 2012 dinsdag:

Misschien een iets minder zielig verhaal dan die van de gedumpte Binnie, en zeker een minder spectaculerdere redding dan bovenstaande, maar minstens net zo belangrijk: het gaat immers om een leven! En of dat nu een kat of vogel is, doet niet zo veel ter zake denk ik. Feit dat mensen de moeite en tijd willen nemen voor een hulpeloos dier, maakt hen tot een redder in nood! Dit keer was dat vriendin Ilona.


Redder in nood, Ilona
Ook zij kwam samen met haar Rick tijdens een wandeling met de hond een noodgeval tegen; een jonge merel zat midden in het grasveld te schreeuwen, maar deed geen enkele poging om weg te vliegen. Ook niet toen Ilona en Rick dichterbij kwamen. Voor de zekerheid heeft Iloon eerst even naar ons gebeld: "Marij, wat kan ik nu het beste doen? Niet aanraken toch?"
Nu ben ik beslist geen vogelkenner of specialist, maar lees wel van alles over elk diersoort, dus gelukkig kon ik haar wijzer maken met enige kennis. "Nee, laat maar zitten. Het zal een nestverlater zijn, en waarschijnlijk zijn pa en ma merel in de buurt. Die verzorgen hem echt verder, al is het op de grond. Maar zet hem asjeblieft langzaam in de bosjes, zodat hij in ieder geval minder aandacht van roofdieren trekt en zijn ouders je handelingen kunnen volgen." Opgelucht met deze raad heeft Ilona het beestje een veilig plekje gegeven.

Maar, zoals een echte dierenvriend betaamt, het zat haar niet lekker dus tijdens het laatste avondrondje met de hond, toch nog maar even gaan kijken bij de merel. Tot haar grote verbazing zat hij weer midden op het veld. Nu muisstil en koud. De dierenambulance bellen om 22 uur 's nachts heeft geen zin; dit is geen spoedgeval. Maar er moest wel iéts gebeuren. Dus heeft ze het beestje voorzichtig opgepakt en mee naar huis genomen. Na enig telefonisch contact over en weer besloten we dat jonge merels wormen eten en ging vriend Rick er met de spade op uit. Nog geen vijf minuten later kon hij een culinaire delicatesse aan de merel opdienen. Die weigerde echter zijn kaken van elkaar te doen. "Marij, hoe laat je in godsnaam een merel eten?"

Dat weet ik eerlijk gezegd ook niet, maar aangezien ik wel de nodige ervaring heb met halsstarrige kittens voeden, én onlangs ook nog een gewonde duif aan het eten had gekregen, leek het mij een goed plan om de merel zelf maar onder mijn hoede te nemen. Even later arriveerde het drietal bij de opvang en werd Rick gebombardeerd tot assistent. Als een volleerd vogelaar heeft hij het beestje stil kunnen houden, lang genoeg voor mij om hem eerst te onderzoeken. Ik had het ernstige vermoeden dat het dier gewond zou zijn, gezien zijn gedrag. En ja hoor, Ilona had me al gewezen op een zwaar gewond oog, maar daaronder zat een nauwelijks zichtbare wond. Duidelijk een punctiewond van een tand. De merel had een ontmoeting met een kat gehad...

Een mereljong ....
Na het spoelen van de wond togen we aan onze voedertaak. Inderdaad geen sinecure want de merel werkte nu niet bepaald mee. Het heeft enige tijd en enig gevloek van mijn kant nodig gehad, maar uiteindelijk konden we er toch wat wormen inkrijgen en reageerde 'Kees' zoals we hem (haar?) hadden gedoopt, zeer enthousiast op het aangeboden water dat we met een spuitje zijn keel in druppelden. Moe maar voldaan konden beide redders naar huis, Kees op een kruik in een kooi bijkomen en ik ... heb nog flink wat tijd op internet doorgebracht om mijn vogelkennis met spoed bij te spijkeren.

De volgende ochtend is Kees door zeer vriendelijke medewerkers van Dierenambulance Kennemerland opgehaald en overgebracht naar het Vogelhospitaal in Krommenie. Naar verluid gaat het goed met hem...

Jan & Ann van Vogelopvang Krommenie vangen al heel wat jaren vogels van divers pluimage op....


Redders in nood (1)

09 - 06 - 2012, zondag

Vandaag werden we verrast door een telefoontje van Linda, vaste medewerkster van Dierenspeciaalzaak Meijer uit Beverwijk. De dierenwinkel waar wij al jaren trouwe klant zijn, omdat ze altijd voor ons klaar staan met spulletjes en eerlijk advies. Dit keer vroeg Linda echter om onze hulp;


In dit park werden de kittens gedumpt

Tijdens de dagelijkse wandeling met haar honden in een park stuitte ze tot haar verbazing op twee kleine kittens. Midden op het pad stonden het duo daar met grote angstogen te wachten op de dingen die gingen komen. Ondertussen sprongen er allemaal honden om heen en wezen meerdere hondeneigenaren naar de katjes: "God, wat zielig. Wat doen die daar nou?" Het commentaar was groot,  maar niemand die iets deed...

Gelukkig wilde de vriendin van Linda één van de ukkies mee naar huis nemen en heeft Linda nummer twee veilig gesteld. Omdat haar huishouden al groot genoeg was belde ze ons op, of wij nog plek hadden.
En natuurlijk zeg je dan geen 'nee'. En zo kwam de kleine zwart / witte Binnie bij ons terecht. Het poesje maakt het uitstekend, en had maar een paar uur nodig om aan de nieuwe situatie te wennen. De dondersteen is ongeveer net zo oud als onze Vuurpoot en IJzerhart en het drietal bedenkt dan ook de meest woeste spelletjes.


De kleine Binnie blijkt een bijdehantje...    [foto: Daniëlle]

Binnie is een overduidelijk voorbeeld van een gedumpt kitten. Zij is beslist niet in het wild geboren en absoluut aan mensen gewend. Had ze daar nu in haar uppie gezeten dan hadden we nog kunnen denken dat ze was weggelopen, maar doorgaans doen kittens dat niet met zijn tweetjes tegelijk op de leeftijd van nog geen 6 weken oud! Navraag bij de lokale dierenambulance leerde dat er geen vermissingen aangemeld waren. Hoe halen mensen het toch in hun hoofd om dergelijk jonge dieren aan hun lot over te laten. De kleintjes waren zonder hulp ten dode opgeschreven. Voor hen was Linda daarom met recht een redder in nood!

donderdag 7 juni 2012

Eerste reacties op 50% actie ...

We vinden het iedere keer weer hartverwarmend dat mensen positief op de 50% actie reageren. Terwijl we het eigenlijk nooit verwachten en ons bij elke actie afvragen of het wel gaat aanslaan. Ook deze keer zaten we goed in de rats omdat wij later begonnen met de actie.

We zijn zo blij met de eerste giften, dat we hierbij de heer Van Den Boogaart, 'oude' Els, meneer Heida, familie Waage - Viskil, familie Smit - De Goede en mevr. Kamps alvast willen bedanken. Samen hebben zij al ruim 150 euro gestort!

Met een deel van dit geld hebben we een pril poezengezin kunnen helpen (mama en drie kittens). Allen hadden zij niesziekte en dus de nodige medicatie nodig, maar daarnaast gaf de moederpoes bijna geen melk, en waren de ukkies langzaamaan aan het verhongeren. Net op tijd werd onze hulp ingeroepen, en alle beestjes zijn behandeld. En voorlopig staat er genoeg melk en kittenvoer op de plank om ook dit gezinnetje er helemaal bovenop te krijgen! Een goede tweede kans in hun leven, en een goede start van onze actie....

dinsdag 5 juni 2012

Start 50% zomeractie !!

ICHT       PERSBERICHT        PERSBERICHT   

Zomerhulp voor zwerfkatten weer broodnodig

Het is bijna traditie, want ook dit jaar start op 1 juni de 50% actie voor de zwerfkatten uit Velsen. Eén maand wordt ieder bedrag dat binnenkomt op de rekening van Stichting Zwerfkatten havengebied IJmuiden, met 50% verhoogd! Geld dat hard nodig is met de zomermaanden voor de boeg…

Iedere zomer is het raak en moeten alle zeilen worden bijgezet om de vele gedumpte katten en moederloze kittens op te vangen. Met name de zorg voor de weeskittens kost handen vol tijd en geld. De kleinste moeten immers iedere twee uur een flesje, ook ’s nachts! Het team van vrijwilligers staat paraat en de eerste ukkies zijn al binnen, gelukkig dit keer mét zorgzame moederpoes. Marya Dekker, verzorgster, verteld: “De zwangere poes zwierf al een poosje op straat waar ze werd opgemerkt door een buurtbewoner. Met haar hulp hebben we het schuwe dier kunnen vangen en zij is inmiddels bevallen van 2 kittens. Bij ons in de opvang gelukkig want de bevalling verliep niet vlekkeloos. Midden in de nacht moesten we naar een noodarts. Een aanslag op ons budget maar gelukkig maakt het gezinnetje het goed. Dat was beslist anders verlopen als mama alleen op straat had moeten bevallen.”

Ondanks dat dit gezin minder intensieve zorg nodig heeft dan de weeskittens, wil niet zeggen dat er tijd over is voor de vrijwilligers; “We kregen vorige week een melding van een moederpoes met drie kittens. Die moeten zo snel mogelijk gevangen worden. Een klusje waar vele uren in gaan zitten want het gaat hierbij om zeer schuwe katten. Waarschijnlijk is de poes ooit gedumpt, verwilderd en op straat zwanger geworden. Het zal veel geduld kosten om de kittens te socialiseren zodra we ze gevangen hebben.”

En helaas zijn de oudere gedumpte vondelingetjes vaak ziek. “Het gaat meestal om tamme huiskatten die nooit voor zichzelf hebben gezorgd. Zij redden het niet op straat. We komen ze regelmatig in de meest erbarmelijke omstandigheden tegen; met open botbreuken, compleet vermagert en vervuilt en soms zijn er dure maar levensreddende operaties nodig.”

Wilt u de zwerfkattenstichting helpen? Uw gift wordt alleen in de maand juni door een IJmuidense ondernemer met 50% verhoogd. Dus 10 euro wordt 15 euro en 100 euro is ineens 150 euro waard. Bovendien is uw gift belastingaftrekbaar want de IJmuidense stichting heeft een ANBI-nummer. Het geld is hard nodig om de groep van 100 gecastreerde zwerfkatten in de havens gezond en gevoed te houden, maar vooral om de vele gedumpte katten en kittens op te vangen die iedere zomer weer in de opvang terecht komen. Zonder uw hulp staat de stichting machteloos; zij is namelijk geheel afhankelijk van donaties! Giro 4761 772 tnv St. Zwerfkatten havengebied IJmuiden, te Velsen-Noord (!), ovv zomergift of 50%-actie.
Info: kattenbabbels.blogspot.com of 06 20 50 48 75 .

www.samenwerkende-dierenclubs.nl
Maar niet alleen voor de IJmuidense club is uw steun onontbeerlijk. Zij hebben een samenwerkingsverband met nog 10 andere organisaties die zich bezig houden met de opvang en verzorging van zwerfdieren.  Ieder in een eigen stad en zelfs land, en ieder op een andere manier, maar er is één ding dat deze clubs verbind, en dat is hun beleid. Ieder dubbeltje gaat naar de dieren toe waar zij voor staan. Geen cent blijft aan de strijkstok hangen. Er zijn geen dikbetaalde directeuren, geen dure panden, geen overdreven reclame-activiteiten, geen subsidies. Al deze organisaties worden door louter vrijwilligers gerund die overuren maken om ‘hun’ beestjes te redden en een eerlijke kans te geven. Kijk om welke clubs het gaat en steek alstublieft een pootje uit? Ook zij verdienen het!

NOOT:
Hoe nodig onze hulp toch weer nodig is, bleek vandaag maar weer. Kort na het uitgeven van dit persbericht werden we gebeld door een wanhopige kennis met de vraag te komen kijken naar een kitten waarvan de moederpoes geen melk meer gaf. Geen moment te vroeg kwamen we aan, om een broodmager en veel te klein lapjespoesje aan te treffen. De oogjes geheel gesloten en dik van de pus die eronder opgesloten zat. De kleine had duidelijk niesziekte in vergevorderd stadium en had al zeker 24 uur niets gegeten. Zelfs de periode daarvoor was het voedselaanbod minimaal geweest want het poesje weegt nog geen 250 gram. Nog niet de helft van de 500 gram die ze minstens hoort te wegen!

De kleine Mona is nu tijdelijk bij ons thuis. Om op krachten te komen, en om de intensieve zorg te krijgen die dergelijke zieke en kwetsbare kittens nodig hebben. Voorlopig krijgt ze ieder uur (!) de fles, 1 x per dag antibiotica en worden haar oogjes meerdere keren per dag verschoond en gezalfd. Of dit genoeg is zal alleen de tijd ons leren. De kans is groot dat de niesziekte te veel schade heeft aangericht of dat haar oogjes uiteindelijk kapot blijken te zijn. Kleine Mona zelf is een vechtertje en aan haar én aan ons zal het niet liggen; nu alleen nog een flinke dosis mazzel ...

Nieuwkomer Mona, met schoongemaakte pusoogjes, net 5 weken oud, vergelijk dit scharminkeltje met ...

... Vuurpoot & IJzerhart, 2 gezonde kittens van dezelfde leeftijd.

Vrienden

Trouwe lezers, eindelijk weer even een berichtje van mijzelf, Marya. Zoals jullie wel gemerkt hebben is het de laatste tijden niet gelukt het blog regelmatig bij te houden, op een manier die jullie van ons gewend zijn. Hebben we dan niets te vertellen? Zeker wel! Ik zou boeken vol kunnen schrijven want er gaat werkelijk geen dag voorbij of er gebeurt wel iets opmerkelijks in kattenland. En zelfs op de rustige momenten zou ik jullie graag laten meegenieten van de kleine genoegens in ons dagelijks leven: de geboorte van de eerste kittens van dit jaar, de onverwachte opleving van een doodzieke zwerver, de aanblik van de opvangkatten die na een lange druilerige winter zich eindelijk weer kunnen laven in de zon ....

Een welkome donatie van Purina; 11 zakken kwaliteitsbrokjes. De opvangkatten in het eerste lentezonnetje weigerden te wachten en begonnen met zelfbediening....
Maar helaas, het ontbreekt me telkens weer aan tijd, en vaak ook aan energie; ook ik wordt een dagje ouder. En na 10 jaar (ja, ik vier dit jaar mijn jubileum!) dagelijks voor de zwervers zorgen, zeven dagen per week, minstens 12 uur per dag, zonder 1 dag vrij of vakantie, is mijn energiegehalte zo ongeveer gezakt naar ver beneden peil. Het enigste dat mij iedere keer weer op de been houd zijn de dieren zelf, de hulp die ik krijg en de reacties van lieve mensen als jullie. We gaan dus gewoon voort!

Toch gebeurde afgelopen zondag het onvermijdelijke en hetgeen ik altijd al vrees. Ik werd ziek. En niet zo'n beetje ook. Spugend wakker geworden en nog net in staat om letterlijk rond te kruipen. Ziek zijn is een luxe die ik me niet kan veroorloven. Met wanhoop rond gekeken; kittens die zorg nodig hebben, katten met chronische diarree die daarvan het bewijs over achterlaten (dus poep op alle mogelijke én onmogelijke plekken), dieren met niesziekte die medicatie behoeven en veel, heel veel kattenbakken die uitgeschept moeten worden. Meerdere keren per dag... Ik kon wel janken. Hoe ga ik dit in godsnaam doen???
Freek deed de buitenwacht
De oplossing bleek simpel. Niet. Ik ga dit niet doen. Ik wil dan ook drie mensen uit het diepst van mijn hart danken, want zonder hen had ik een serieus probleem gehad. Freek, die zo nu en dan een kleine up-date op het blog zet (!), heeft de zorg voor de havenkatjes even op zich genomen en de boodschappen gedaan. Cor stond klaar voor allerhande ondersteuning en Michèl heeft de opvangkatten en mijn eigen huiskatten op zijn eigen wijze van hun natje en droogje voorzien. Het ging maar om twee dagen, maar dat was net genoeg om mezelf weer op orde te krijgen. En al ben ik zeker nog niet 100%, maar deze rust had ik hard nodig! Jongens; een dikke kus voor allen!


Deze stoere heren waren werkelijk mijn redders in nood ... Cor en Michèl

En nu? Nu ik dit typ beleef ik weer de lol die ik altijd al had in het schrijven van deze stukjes. Het plan is om bijna iedere ochtend gewoon 1 stukje te schrijven. In de hoop dat die ochtendroutine bij de dagelijkse gewoontes gaat horen. We hebben jullie zoveel te vertellen....!! En vanavond gaan we verder met de vangpogingen om Biker naar huis te krijgen, en gaan we ook achter een melding aan van een moederpoes met drie kittens die zijn gesignaleerd. Daarnaast gun ik jullie nog een kijkje achter de schermen van de moeilijke geboorte van onze eerste kittens van dit jaar (ze maken het nu goed!) en zijn we bezig met het schrijven van onze nieuwsbrief Kattenbabbels nummer 8. Ook kunnen degene die een zwervertje op afstand hebben geadopteerd binnenkort weer een mooie foto met verslag verwachten.

"Ziek zijn is een luxe die ik me niet kan veroorloven met zoveel hulpbehoevende dieren in en rond huis." Etenstijd, normaal hét hoogtepunt van de dag, ook voor mijzelf want wat geniet ik daar altijd weer van, nu een dieptepunt van frustratie. Hoe moest ik dat in godsnaam doen ...
Lieve mensen, ik heb er weer zin in!

maandag 4 juni 2012

Gevangen gelukkig gevangen

En dat is 1. Clemmie onze een ogige dame hebben we kunnen vangen. Zoals in onze vorige bericht stond was deze dame een van onze prioriteiten. En naar nu blijkt niet onterecht. Al enige tijd hadden we de gedachten om haar naar binnen te halen om haar een rustige oude dag te geven, maar steeds liet ze zelf blijken buiten het gelukkigst te zijn. Echter na de laatste operatie aan haar oog bleek dat ze niet meer de bazin van de groep was en dat ze het moeilijker had.
Dat blijkt te kloppen. We hebben haar nu zelf thuis en ze heeft ons al enige tijd in de maling genomen buiten. Ze is echt oud en zwak geworden. Ze kan met moeite op en van de bank komen en staat veel wankeler op haar benen dan dat ze ons voor heen deed geloven. Het is dus maar goed dat ze bij ons thuis is en geniet van een wel verdiende oude dag. Haar vacht wordt langzamerhand steeds mooier en ze is nu weer glimmend zwart met schoon kraakhelder wit. Ze slaapt enorm veel, iets wat buiten niet kan, daar moeten ze altijd alert zijn. Verder vindt ze het heerlijk om aangehaald te worden. Ellie onze dierenarts had moeite om tussen het knorren door haar hartslag te kunnen horen. Gelukkig heeft Ellie geen andere zaken gevonden anders als haar ouderdom.

Clem samen met Nora op de bank Goed uitrusten is een belangrijke kattenzaak.

En nu maar hopen dat Biker dit goede voorbeeld volgt en zich de komende tijd laat vangen. Kunnen we hem weer samenbrengen met zijn broeders Blanche en Siempie. Hij laat zich gelukkig wel zien en zit dan braaf en ook uitdagend naast onze vangkooi en heeft daar dan mooi het spoor aan voer eruit gegeten maar is er net niet ver genoeg in gegaan om de kooi te laten dichtvallen. Slimpie